2020 Yılının Ağustos ayında dükkanımıza bir araba geldi. Buralarda kahvaltı yapabileceğimiz bir yer var mı diye sordular. Bizde buyrun masamiza oturabilisiniz dedik. 90 yaşlarında bir dedemiz indi arabadan. Aslında yakında çok güzel bir kahvaltı salonu vardı ama yorgundular göndermek istemedik o anda. Bir ekmek aldılar arabadan biraz yolluk çıkardılar biz çay ikram ettik elimizde bulunan bir kaç kahvaltılık koyduk sofraya. Giderken kahvaltının ücretini ödemek istediler. Ablam biz ekmek satıyoruz dedik sadece ekmeğin parasını aldık. Siz nasıl insanlarsiniz böyle. "Allah razı olsun Allah size öyle bir iş versin ki başınızı bile kaşımaya fırsatınız olmasın" dedi ve gitti. Aradan bir hafta geçti ablamiz yine geldi dukkana beni hatırladın mı dedi. Bana bir ekmek ver ama ikiye böl iki ayrı poşete koy dedi. Ablam ben bir haftadır senin ettiğin duayı düşünüyorum dedim yine aynı duayı etti ve gitti o günden sonra ablamızı bir daha göremedim. O gün Instagram'dan ilk siparişimizi aldık ve bu günlere geldik. Adını bile bilmediğimiz İzmirli ablamıza selamlar saygılar
